Dłużnik prowadził w Trójmieście działalność gospodarczą w zakresie gastronomii. Przez długi czas regulował swoje zobowiązania, a nawet rozwijał swój biznes dochodząc do prowadzeni jednocześnie  trzech restauracji. Już po rozpoczęciu działalności gospodarczej został zdiagnozowany w zakresie zaburzeń osobowości oraz choroby afektywnej dwubiegunowej, co jednak nie skutkowało zaprzestaniem jej prowadzenia. Jako, że branża gastronomiczna szczególnie nad morzem silnie wiąże się z sezonowością, także swoje zobowiązania dłużnik w okresie martwym regulował z opóźnieniem, co jednak w pewnym momencie skutkowało wypowiedzeniem umowy najmu głównej restauracji. Ten moment rozpoczyna powstanie znacznych zobowiązań, a w efekcie doprowadza do niewypłacalności. Dodatkowo pojawiają się coraz poważniejsze problemy zdrowotne i dłużnik zaprzestaje trwale spłacać zobowiązania. Po wielu latach potrąceń komorniczych wynagrodzenia za pracę decyduje się na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej.

Dłużnik bardzo szczegółowo i rzetelnie przedstawia swoją sytuację i dostarcza sądowi i syndykowi niezbędną dokumentację w tym zakresie. Sytuacja rodzinna Dłużnika jest  bardzo trudna, on sam nadal zmaga się z poważną chorobą psychiczną, partnerka nie pracuje, opiekuje się dwójką dzieci, które posiadają poważne problemy zdrowotne i cierpią na rzadką, genetyczną chorobę nerek.

Syndyk masy upadłości przygotowując projekt planu spłaty wskazuje, że Upadły powinien regulować kwotę  1800 zł przez maksymalny możliwy okres 7 lat powołując się na rażące niedbalstwo. Stanowisko Upadłego to 500 zł miesięcznie na 36 miesięcy. Sąd na rozprawie bardzo szczegółowo analizuje doprowadzenie przez Dłużnika do niewypłacalności oraz jego sytuację rodzinną. Finalnie dochodzi do wniosku, że Upadły jest w stanie regulować miesięcznie kwotę 1200 zł miesięcznie, czyli 600 zł mniej niż propozycja syndyka. Niestety pozostawia okres 84 miesięcy powołując się na rażące niedbalstwo.

Składamy zażalenie na postanowienie o ustaleniu planu spłaty wierzycieli, co nas szczególnie usatysfakcjonował o to fakt, że Sąd Okręgowy w pełni podzielił zawartą w uzasadnieniu argumentację, i zostawił dość jasne wytyczne dla sądu pierwszej instancji przekazując sprawę do ponownego rozpoznania. Sąd Rejonowy rozstrzygnął kwestię planu spłaty na posiedzeniu niejawnym, tym razem zgodnie z wnioskiem Upadłego. Postanowienie jest prawomocne.

Konkluzje. Sam brak złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości prowadzonej działalności. Trudno nie odnieść wrażenia, że syndycy  z założenia wnioskują  o maksymalną możliwą kwotę oraz maksymalny okres spłaty.

Wbrew stanowisku wyrażonemu przez Sąd I instancji nie można przyjąć, choroba dwubiegunowa upadłego pozostawała bez wpływu na prowadzoną przez upadłego działalność gospodarczą i podejmowane działania. Ma to istotne znaczenie, albowiem w takim wypadku działania upadłego, w kontekście przesłanki dotyczącej rażącego niedbalstwa, powinny być oceniane także przez pryzmat wykrytej u niego choroby. W niniejszej sprawie – ze względu na chorobę upadłego – nie można wymagać od skarżącego, aby zachował tzw. elementarne zasady prawidłowego zachowania. Dlatego też, w ocenie Sądu II instancji, Sąd Rejonowy błędnie uznał, iż upadły doprowadził do swej niewypłacalności wskutek rażącego niedbalstwa.